Ignazio Alessandro Cozio de Salabue

Ignazio Alessandro Cozio de Salabue

Ignazio Alessandro Cozio de Salabue (Casale Monferrato, 14 maart 1755 - 1840) was een Italiaanse graaf.

Cozio di Salabue stamde af van een oude familie met leden die zich in de theologie, rechten en in de medicijnen hadden onderscheidden en die in 1665 de titel van graaf hadden verkregen van hertog van Mantua, Carlo II Gonzaga. Ignazio Cozio de Salabue had een vader met een aantal illustere voornamen en titels: Carlo Francesco Cozio, Conte di Montiglio e Salabue, Signore di Terruggia. Zijn moeder was markiezin Taddea di Balbiano di Chieri.

Van zijn vader erfde hij de liefde voor de muziek en een Nicoló Amati viool uit 1668 en hij werd wellicht daardoor een van de belangrijkste verzamelaars van kostbare strijkinstrumenten van zijn tijd (Guadagnini, Amati, Guarnieri, Stradivari etc.). Daarnaast steunde hij de vioolbouw: de vioolbouwer Giovanni Battista Guadagnini (c. 17111786) bijvoorbeeld woonde de laatste jaren van zijn leven in Turijn onder het mecenaat van Cozio de Salabue. Na drie jaar werd echter de verbintenis verbroken, omdat Guadagnini zich niet aan de afspraak hield om uitsluitend voor Cozio te werken. Hij was een belangrijke vioolbouwer uit Piacenza, niet ver van Cremona, die later in Milaan en Parma werkte. De kwaliteit en het klank van zijn instrumenten zijn beroemd.


Developed by StudentB